Dag 6

Buenos Tardes.

En dan is het al weer dag 6. Vandaag ging eigenlijk een beetje zoals gisteren. In de ochtend lekker rustig aan. Middag even dutje voor Vera en daarna 2 uitstapjes.

Eerst zijn we weer naar de brit gegaan. Daar een broodje ei gegeten en Vera een smoothie. Hierna nog even langs de spar voor wat leverworstjes (die zijn in Nederland niet verkrijgbaar en zijn geweldig lekker).

Toen naar het huisje, even op de bank zitten, daarna Vera dus slapen en ik een spelletje op de telefoon en wat in de zon zitten op ons terras.

Rondom een uur of half 3 maak ik Vera wakker en maken we ons klaar om naar uitstapje 1 te gaan. Vueva de Los Verdes staat eerst op het programma. Een grot, gemaakt door lava (en deels door de mens al zegt met in de tour dat alles door moeder natuur is gemaakt behalve het looppad en de verlichting, ik betwijfel het).
Nadat de kaartjes aangeschaft werden werd ons verteld dat de volgende tour pas over 25 minuten begon.
Daar zit je dan, gelukkig in de schaduw, te niksen en voor je uit te staren met nog een man of 20.
Het was vandaag de warmste dag tot nog toe. Al gaf de thermometer in de auto alsnog een graad of 27 aan, ik denk dat de luchtvochtigheid gewoon hoger was.

Afijn, de tour begon. Mevrouw legt e.e.a. uit in het Spaans, duurt een minuut of 2. Dan in het Engels, een seconde of 30.
Of dat nou door missende informatie komt of door de woordkeuze mag Joost weten, maar goed.

De groep was inmiddels een man of 30-35 groot. En de grot ingang is een pad waar een lilliputter net staand doorheen kan lopen. Je moet dus een heel eind door de knietjes en oppassen dat je je harses niet stoot aan een stuk lava. Dat ging gelukkig voor beide goed.

Het nadeel is alleen dat er nog een man of 20 achter je aan komen, en de tour mevrouw telkens moet wachten tot de groep compleet is om het volgende deel te vertellen. Je staat dus continu te wachten.

Wederom een verhaal van hier tot gunder. De Engelse variant is ongeveer even lang. Maar je staat dus gewoon 2-3 minuten dom voor je uit te staren en te luisteren naar een taal waar je 1 op de 30 woorden van oppikt.

We hadden het inmiddels voor elkaar dat we als 3e koppeltje achter de tour mevrouw aanliepen. Dat scheelt weer wachten op treuzelaars die midden in een buk gedeelte denken "oh wat mooi, ff foto maken". Nu geef ik toe, ik heb de lijn ook op sommige spots opgehouden, maar daar kon je tenminste nog gewoon rechtop staan. En dat was telkens maximaal 5 seconde, klik foto en weer door.

Dan komen we bij een theater gedeelte. Er staan werkelijk een stoel of 100-150 rondom een klein podium, midden in de grot zo'n 25 meter onder de grond.
Af en toe worden hier kleine concerten gegeven, vanwege de akoestiek die de grot maakt is er heel weinig echo. De wanden zijn natuurlijk compleet geribbeld en ketsen daardoor amper geluid terug.

Dit verhaal werd in geur en kleur verteld, uiteraard eerst weer in het Spaans.

Toen door naar de 2e verdieping, er lopen namelijk 2 tunnels boven elkaar op een bepaald stuk.
Nu hadden we het voor elkaar dat we direct achter de tour vrouw aanliepen.
We komen bij een stuk waar ze zegt "je moet hier blijven wachten".
Het leek namelijk of er een ravijn was. Maar ik zei al tegen Vera, oh dat is water.
Als je vanaf het punt waar je moet stoppen kijkt, zie je namelijk een reflectie van de grot achterin, waardoor het net lijkt of het naar beneden loopt. Een optical illusion die gemaakt is door de maker (die de lampjes moest plaatsen).

De tour mevrouw trekt 1 vrouw uit het publiek en geeft haar een steen.
Gooi maar zo hard als je kan, dan hoor je de echo van de val.
Ze gooit de steen en een halve seconde later "plons" en iedereen lacht.
Ik kijk om me heen "uuhm ok?" Ja dat was dus de grap. Het is helemaal geen ravijn maar water hihi. Oh oh wat een humor die Spanjaarden.

Maar goed.

Door naar het laatste stuk, en klimmetje wederom door little people gangetjes. Gevolgd door een steile trap die je weer naar de uitgang brengt. Al met al best een leuk tripje. Maar ze moeten de groepen kleiner maken en de verhalen wat korter (of af en toe switchen tussen Spaans en Engels) om het allemaal wat leuker te maken, maar wie ben ik.

Dan was er ook nog een Itakker, die moest en zou bij elke stop weer een vraag of 5 stellen over hoe iets in de grot werkte.
Om later (bij het water grapje) nog even aan te geven hoeveel grotten ze wel niet in Italië hebben. Maar die waren dan gemaakt door water en niet door lava.
De tour mevrouw reageerde een keer of 5 met "oh wow". Ik ging haast dood van verveling om het verhaal van afstand aan te horen.


Door naar uitstapje 2. Jameos del Agua.
Een ondergronds stuk water met daaromheen een heel pand die gebouwd is door de familie Jameos.

De grot komt uiteindelijk weer uit in de grot van die hier voor, het is namelijk 500 meter verderop.
Eerst een klimmetje naar beneden. Je merkt direct dat hier veeeeel meer aan verbouwd is.
Alles is afgewerkt, mooie trapleuningen, tredes, strakke wanden etc.
Aan het einde van de trap is een grote hal, met tafels. Namelijk een restaurant.
In de avond kun je hier dus een tafel reserveren om hier in de grot te dineren, geinig.

Dan door naar de volgende trap. Een kleine naar beneden. Aan het einde van deze trap kom je bij een poel met water, ik gok een meter of 40-50 lang en zo'n 10 meter breed. In het water allemaal kleine witte stipjes, albino krabbetjes. Af en toe zie je er eentje weg schieten, maar de meeste zitten stil niks te doen. Aan de rand allemaal stukjes steen die langzaam schuin het water in lopen. Vera had het nogal warm, en slippers aan. Dus ff de pootjes in het water.

Toen door, langs het water, naar de andere kant.
Hier een stijl trappetje weer op. En nu kom je bij een waar tropisch paradijs. En compleet wit gestuct zwembad met eromheen palmboompjes met lavasteen wanden. Prachtig om te zien.
Ook hier gingen weer even de voetjes in het water.

Daarna trappetje helemaal omhoog, hier nog een van de mooiste dingen. Een auditorium.
Een mega zaal met wel 300 stoelen als het niet meer is. Geweldig mooi gebouwd. Het muziektheater in Enschede is er werkelijk niks bij.
Alles is tot in de puntjes afgewerkt, tot zover ik zo snel heb kunnen ontdekken. Echt mooi.

Dan nog 1 trapje, en dan ben je weer boven.
Hier nog een hal met uitleg over de Canarische eilanden, het ontstaan, hoe de grond onder zeeniveau er ongeveer uitziet, waar de vulkanen onder water zich bevinden etc. Best leuk gemaakt.
Ook nog wat info over hoe ze vroeger meten of er een uitbarsting kwam en wat voor type steen je op de eilanden kan vinden en zien.

Tot slot nog de gift shop en dan de uitgang.

Toen door naar het stadje. We hadden immers gereserveerd bij het restaurant waar eergisteren geen plek was.
Daar ging het allemaal iets soepeler dan gisteren. Eigenlijk te soepel want toen het drinken op was moest ik behoorlijk lang wachten tot er eindelijk een ober onze kant op keek om te bestellen om daarna alsnog geen drinken te krijgen. Gelukkig kwam een 2e ober niet lang erna vragen of alles naar wens was. Die kwam binnen 2 minuten terug met de drankjes (tis ook nooit goed, ik weet het).

Dit keer een voorgerechtje, de eerste deze week.
Ik een garnalen cocktail die erg lekker was. Vera een gefrituurde geitenkaas die behoorlijk smaakloos was.
Hoofdgerecht een stukje biefstuk, Vera een mixed grill voor 2.
Waarom voor 2 vraag je? Nou er kwam een bord met vlees aan, niet te zuinig.
Ik noem:
1. Sparerib (4 botjes)
2. Worstje
3. Bief spies met 4 stukjes
4. Kip spies met 4 stukjes
5. Lamskotelet
En volgens mij nog een 6e maar daar kom ik ff niet op. Het was in ieder geval veel. Ze kreeg net de helft op, met moeite.
En dat voor 14 euro. Je lacht je rot hier.

Dan het momente suprem.
Oversteken (4 meter) naar de cocktail bar.
De Strawberry Daiquiri van gisteren beviel goed, dus die maar weer besteld.
Vera moest echter eerst naar de WC, dus ik moest bestellen.
Vandaag 3 maanden geleden kregen we een relatie. Dat had ik (gelukkig) onthouden. Vera niet, wat het alleen maar leuker maakte.
De ober komt bij me voor de bestelling, en ik vraag of ik Champagne kan krijgen. Die zag ik namelijk wel staan als cocktail "iets" met Champagne, maar niet los.
Tuurlijk kan dat. Klein flesje ongeveer genoeg voor 2 glaasjes. Perfecto.
Kost dat (blijf Hollander hé). 4 euro meneer... haha toppie.

Dus een Daiquiri en een flesje Champagne.

Vera komt terug, gaat zitten, en de ober komt met de Cocktail aanzetten. Zet het voor haar neer, en daarna 2 Champagne glazen.
Ook deze worden neergezet, en Vera denkt "dat is vast voor de verkeerde tafel".
Het flesje Champagne komt op tafel, en ik zeg netjes dankjewel.
Ik kijk Vera aan en zeg, maak je niet druk, nog lang geen tijd voor een ring.
Daarna maak ik de fles open, schenk voor ons beide in en zeg "proost, op ons 3 maand jubileum". OOOOHJAAAA. haha. Muts.

Na zowel de cocktail als 80% van de Champagne te hebben verorberd (ik de overige 20%, toen was het wel leuk geweest) nog een Mojito besteld.
Deze was echter een tandje sterker dan de laatste keer, maar dat vond ze niet bijzonder erg geloof ik.

Toen ook deze een klein half uurtje later op was afgerekend en naar huis.
Daar nog even lekker uitgerust en wat gekletst. Inmiddels is het half 3 en ligt Vera al te slapen (voor zover mogelijk met de hoestbuien die maar niet ophouden).

Morgen nog 1 dagje, we plannen om de west kant nog even te bezoeken, daar ergens een stukje strand zoeken en een beetje door de zee heen lopen.
In de avond nog een laatste restaurant, Maestro van dag 1, wederom Cocktail bar en mooi op tijd naar bed. Donderdag om 05:00 vertrekken richting vliegveld.

Morgen dus het laatste verhaaltje (tot de volgende vakantie uiteraard).

Adios mi amigos.

Sjoerd en Vera.